عواملی که به بروز آسم شبانه نسبت داده می‌شود، عبارتند از:

•  سرد شدن مجاری تنفسی در حین خواب
•   برگشت محتویات معده به داخل مجاری تنفسی که در معدودی از افراد، هنگام خواب رخ می دهد
•  تغییر فشار ماهیچه‌های اطراف مجاری تنفسی که با افزایش انقباض مجاری تنفسی در شب روی می دهد.

اگرچه کاهش ترشح استروئید که بطور طبیعی شبها صورت می گیرد امکان بروز حملات شبانه آسم را افزایش می دهد، ولی این تنها علت بروز آسم هنگام شب نیست.

 مصرف استروئید اضافی در شب همیشه موجب پیشگیری حمله‌های آسم نمی شود.

 کاهش طبیعی ترشح آدرنالین در شب نیز می تواند به پیچیدگی نشانه‌های آسم نسبت داده شود.
 

واژه «برگشت غذا از معده به مری» بدین معنی است که مقداری از محتویات اسیدی معده به سوی مری برمی گردد و گاهی داخل مجاری تنفسی شده، موجب تحریک و التهاب این مجاری می شود.

 این عمل ممکن است محرکی برای بروز حملات آسم شود.

اگر عادت دارید گازهای معده را به صورت آروغ خارج سازید، اگر ترش می کنید، یا سابقه فتق دیافراگم دارید (برگشت غذا بدون فتق نیز ممکن است)، با پزشک مشورت کنید، زیرا این اطلاعات باید به سابقه بیماری اضافه شود.

احتمال برگشت غذا در شب بیشتر است، هنگامی که بطور سراشیبی خوابیده‌اید، برگشت مواد مایع از معده به مری به راحتی صورت می گیرد.

عضله‌ای به نام اسفنکتر زیرین مری بطور طبیعی از عبور محتویات معده به داخل مری جلوگیری می کند.

 اسفنکتر یا عضله حلقه‌ای افرادی که به این ناراحتی دچارند ضعیف است.

 اغلب هیچ گونه پیشینه‌ای دال بر وجود این ناراحتی وجود ندارد.

گاهی اوقات، یک عکسبرداری معدی – روده‌ای می تواند وجود فتق و به ندرت برگشت غذا را مشخص کند.

 گاهی وقت‌ها رادیولوژیست راه عبور محتویات معده به مری را پیدا می کند و تشخیص برگشت غذا را تأئید می نماید.

 هرچند، احتمال مشاهده برگشت غذا در خود مجاری تنفسی به وسیله عکسبرداری کم است.

در پاره‌ای موارد، درمان فتق هیاتوس با عمل جراحی، باعث بهبود بیماری آسم می شود.
 

• بالا بردن قسمت فوقانی تخت هنگام شب
• خوردن غذای کمتر در هر وعده، و در صورت لزوم افزودن بر دفعات غذا، بطوری که معده بیش از حد پرنشود
• اجتناب از هر گونه خوراک سه ساعت پیش از خواب
• مصرف آنتی اسید دو ساعت بعد از صرف غذا و هنگام خواب، به منظور کاهش حالت اسیدی معده، روشهای دیگری از قبیل مصرف قرص سایمیتیدین یا رانیتیدین  نیز که ترشح اسیدی معده را کاهش می‌دهد، باید مورد توجه قرار گیرد.

 کم کردن وزن و ترک الکل و سیگار نیز در چنین شرایطی بسیار اهمیت دارد.

اگر درمان‌های پزشکی یاد شده مؤثر واقع نشود، برای رفع ناراحتی باید به احتمال عمل جراحی نیز اندیشید.

 از آنجا که عمل جراحی برای درمان ناراحتی برگشت غذا از معده به مری بسیار دشوار است و در مورد تمام بیماران موفقیت آمیز نیست، بهتر است پیش از تصمیم گیری، تمام اقدامات احتیاطی در نظر گرفته شود.

چون بازگشت غذا به مری می‌تواند درمان آسم را با اشکال مواجه سازد، بنابراین، در صورت مشاهده هر یک از نشانه‌های یاد شده، پزشک را در جریان بگذارید.
 

برای پزشکان متخصص آسم کاملاً روشن شده است که ناراحتی دستگاه تنفسی فوقانی (بینی و سینوسها) می‌تواند بر تمامی دستگاه تنفسی تأثیر بگذارد.

اگر احتقان بینی و یا عفونت نهفته سینوس وجود داشته باشد، احتمال حمله آسم بیشتر است.

درباره مکانیزمی که تأثیر ناراحتی های مجاری تنفسی فوقانی را بر نشانه‌های آسم توضیح می دهد، در بین پزشکان اختلاف نظر وجود دارد.

به هر حال، کاملاً روشن است که اعصابی که از بینی و سینوسها به مجاری هوایی می روند، می توانند موجب حمله آسم شوند. به علاوه، هنگامی که احتقان سینوس وجود داشته باشد.

 ترشحات مخاطی از طرق صاف کردن گلو می باشد. وجود خلط در پشت گلو می تواند گیرنده‌های محرک را که آنجا قرار دارند، تحریک کند و با انقباض مجاری تنفسی، سبب بروز نشانه‌های آسم شود.

بدون توجه به دلائلی که ذکر شد، روشن است که درمان دارویی ناراحتیهای مجاری تنفسی فوقانی می تواند تا حد زیادی به بهبود نشانه‌های آسم منتهی شود.

 هنگامی که شخص مبتلا به آسم حاد است و نسبت به داروها واکنش نشان نمی دهد، عکسبرداری از سینوس و معرفی بیمار به متخصص گوش و حلق و بینی برای معاینه دقیق الزامی است.

 در مقایسه با مشکلات مربوط به نشانه‌های آسم، اکثر بیماران ناراحتی گرفتگی بینی را بی اهمیت تلقی می کنند.

 در صورتی که درمان ناراحتیهای سینوس و بینی، در پاره‌ای موارد می تواند بهبود نشانه‌های آسم را در پی داشته باشد.

 با توجه به این نکات، بررسی وضع بینی و ناراحتیهایی که ممکن است موجب احتقان آن شود، ضروری است.