• سرفه های مکرر، که ممکن است در شب ،در حین بازی ، خنده یا گریه اتفاق بیفتد.
• سرفه های شدید و طولانی مدت که ممکن است تنها علامت آسم باشند.
• انرژی کمتر در هنگام بازی
• نفس نفس زدن های سریع (بطور متناوب)
• مشکل درد قفسه سینه
• صدای سوت در هنگام دم و بازدم یا صدای خس خس در حین تنفس
• نوسان قفسه سینه به دلیل دشواری تنفس که به آن ها انقباض قفسه سینه می گویند.
• تنگی یا گرفتگی نفس
• گرفتگی عضلات سینه و گردن
• احساس خستگی و ضعف

• آلرژی مربوط به بینی یا اگزما 
• سابقه آلرژی و آسم در خانواده
• عفونت های تنفسی مکرر
• وزن پایین در زمان تولد
• قرار گرفتن در معرض دود تنباکو قبل یا بعد از تولد

هر بیمار مبتلا به آسم باید تحت نظر پزشک متخصص قرار گیرد. پزشک باید چندین بار کودک را در حین حمله آسم ببیند تا تعدد حملات، وخامت آن، و احتمال بروز ناگهانی نشانه‌ها را ارزیابی کرده، درمان مناسب را تعیین کند.

در طی این معاینات، والدین باید با داروهای تجویز شده آشنا شوند و برای تمام پرسش‌های خود پاسخ لازم را دریافت کنند.

همچنین، این معاینات به پزشک فرصت کافی می‌دهد تا تشخیص اولیه خود را تأئید کند.

اگرچه معمولاً تشخیص آسم ساده است، اما ممکن است ناراحتی‌های دیگری با آسم اشتباه شوند و تشخیص را پیچیده‌تر کنند.

ناراحتی‌های مشابه آسم گوناگونند. 

برخی از آنها عبارتند از:

 برونشیت، ناهنجاری‌های مادرزادی دستگاه تنفسی فوقانی (گلو)، برگشت غذا از معده به مری ، وجود اجسام خارجی در مجاری تنفسی 

بسیاری از کودکان، دچار عوارض آسم می‌شوند. این بیماری می‌تواند علائم گوناگون داشته باشد؛ مانند بعضی سرفه‌های سخت که اغلب آن را به آسم نسبت نمی‌دهند.

چند نکته را باید یادآور شد:

(الف) آسم و آلرژی در کودکان زیر هفده سال، شایع‌ترین بیماری مزمن است.

(ب) آسم، علت عمده غیبت کودکان از مدرسه است.

(ج) آسم یکی از علل اصلی مراجعه کودکان به بیمارستان می‌باشد.

(د) اگرچه آسم می‌تواند در هر سنی بروز کند، ولی این بیماری در کودکان رایج‌تر است.

آمار نشان می‌دهد که در کودکان زیر ده سال، احتمال دچار شدن پسران به بیماری آسم دو برابر دختران است. علت این اختلاف هنوز شناخته نشده است. هنگامی که کودکان به دوره نوجوانی نزدیک می‌شوند، نسبت ابتلا به این بیماری در دختران و پسران تقریباً یکسان می‌شود.

این بیماری ممکن است در هر سنی بروز کند، اما احتمال دچار شدن به آن در پنج سال اولیه زندگی بیشتر است. معمولاً آلرژی یکی از عوامل بروز آن در سنین کودکی است. با وجود این، بسیاری از کودکان بدون داشتن آلرژی، مبتلا به آسم هستند.

با رشد کودک، قطر مجاری تنفسی بیشتر می‌شود و در نتیجه، احتمال دارد نشانه‌های آسم کاهش یافته و یا بهبود یابند. تقریباً 50 درصد کودکان مبتلا به آسم تا سن پانزده سالگی بدون درمان بهبود می‌یابند، ولی این قاعده عمومیت ندارد، و بهبود بیماری یا بروز آن، ممکن است هم در سنین کودکی و هم در بزرگسالی روی دهد. البته بیشتر احتمال دارد کودکانی که نشانه‌های آسم آنها دائمی و روزانه است تا دوران بزرگسالی نیز بهبود نیابند. هیچ راهی برای پیش‌بینی وجود ندارد.

(الف) آسمی که پیش از سن دو سالگی آغاز شود؛

(ب) وجود آلرژی به عنوان یکی از عوامل تشدید کنده آسم

(ج) وجود پولیب بینی 

(د) جنسیت (زیرا شیوع آن در پسران بیشتر است)

 (ه) تعدّد حملات آسم یا خس خس دائمی سینه که مقابله با آن دشوار باشد. کودکانی که فقط هنگام عفونت دستگاه تنفسی دچار خس خس سینه می‌شوند، بیشتر احتمال بهبودی دارند.

اجتناب از محرک‌ها

• استفاده از دارو
• داشتن اطلاعات کافی در مورد علائم آسم
• اجتناب از محیط‌های آلوده به گردوغبار و دود

اگر والدین اطلاعات کافی در مورد آسم و نحوه کنترل آن داشته باشند، گام مهمی در جهت کنترل بیماری کودک خود برداشته‌اند. با مراجعه به پزشک متخصص، آگاهی‌های لازم را جهت نحوه جلوگیری از حمله آسم، تشدید علائم بیماری، نوع داروها و زمان مصرف داروها، کسب کنید.

بامطالعه این مطلب ممکن است سؤالی در ذهن والدین به وجود بیاید، اینکه آیا با بزرگ‌تر شدن کودک ازلحاظ سنی ممکن است همچنان بیماری آسم در بدن کودک باقی بماند؟

• به‌طورکلی، پزشکان و محققان معتقدند که بعد از 7 سالگی احتمال ابتلا به آسم در کودکان بیشتر است. به‌خصوص اگر مادر آسم یا آلرژی داشته باشد. علاوه بر این اگر بر اثر بیماری ، راه‌های تنفسی کودک حساس شده باشد، شرایط ابتلا به آسم ایجاد می‌شود. با این‌ حال، در حدود 50 درصد از کودکانی که دچار بیماری آسم هستند، علائم آسم تا سن بلوغ کاهش پیدا می‌کند. ولی ممکن است در بزرگ‌ سالی دوباره شدت پیدا کند. متأسفانه هیچ تضمینی برای اینکه علائم آسم به‌طور کامل از بین برود، وجود ندارد.