برونشیت مزمن

در مراحل بعدی بیماری، تنگی نفس نیز همراه با سرفه روی می‌دهد.

ترشحات مخاطی، اغلب عفونی شده و بیمار باید آنتی بیوتیک مصرف کند.

اگرچه معمولاً با استفاده از برونکودیلاتاتورها بیمار احساس بهبودی می‌کند، اما در پاره‌ای موارد، انقباض مجاری تنفسی در برونشیت مزمن، برگشت‌ناپذیر است.

برونشیت مزمن معمولاً با ارزیابی دقیق سابقه بیماری (به خصوص در رابطه با سیگار)، و معاینه بیمار تشخیص داده می‌شود.

انسداد مجاری تنفسی به وسیله آزمایش اسپیرومتری تعیین می‌شود.

عکس سینه شخص مبتلا به برونشیت مزمن ممکن است در ظاهر طبیعی به نظر برسد، اگرچه گاهی اوقات می‌توان سایه‌های طولی را در ریه‌ها مشاهده کرد.

درمان برونشیت مزمن عبارت است از گشاد کردن مجاری تنفسی تا حد امکان و درمان عفونت. سیگار باید حتماً ترک شود تا از آسیب بیشتر جلوگیری شود.

علائم شایع برونشیت

سرفه مکرر، یا حمله سرفه های پشت سر هم،تنگی نفس،ضخیم بودن خلط و مشکل در تخلیه آن با سرفه . میزان و تولید خلط بسته به وجود یا عدم وجود عفونت ، متغیر است .

علل برونشیت مزمن

تحریک یا عفونت مکرر لوله های نایژه ای ، که موجب می شود لوله های نایژه ای ضخیم شده ، فضای درون آنها که محل عبور هوا است باریکتر شده ، و خاصیت ارتجاعی آنها کاهش یابد. مواد تحریک کننده عبارتند از موارد آلرژی زا، آلودگی هوا و دود سیگار

عوامل افزایش دهنده خطر

سیگار کشیدن (بزرگترین عامل خطر) 
هرگونه بیماری ریوی که باعث کاهش مقاومت شده باشد. 
سابقه خانوادگی بیماری سل یا سایر بیماری های دستگاه تنفسی
قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا
تغذیه نامناسب
چاقی
زندگی در خانوار یا محله شلوغ

پیشگیری

سیگار نکشید. سیگار کشیدن مهمترین عامل خطری است که می توان از آن اجتناب کرد. 
از قرار گرفتن در معرض دودها یا بخارات تحریک کننده در محیط خودداری کنید. 
در صورت بروز عفونت تنفسی ، سریعاً به پزشک خود مراجعه کنید.

عواقب مورد انتظار

برونشیت مزمن معمولاً با درمان خوب می شود، اگرسیگاری نباشید و بیماری مزمن زمینه ساز مثل نارسایی احتقانی قلب ، برونشکتازی ، یا بیماری سل نداشته باشید. 
اگر سیگاری هستید و آن را ترک نکنید، یا مبتلا به یک بیماری مزمن زمینه ساز باشید، برونشیت مزمن معمولاً امید به زندگی را کاهش می دهد.

عوارض احتمالی

ذات الریه مکرر ،بیماری انسدادی مزمن ریه ، که علاج ناپذیر است . خصوصیات آن عبارتند از تنگی نفس مزمن ، بنفش شدن لب ها و ناخن ها، و نهایتاً ضرورت استفاده از اکسیژن

اصول کلی درمان برونشیت مزمن

 بسیاری از بیماری های ریوی و قلبی علایمی مشابه با علایم برونشیت مزمن دارند. با کمک آزمایشات تشخیصی می توان این بیماری ها را رد کرد و به تشخیص رسید. 
با درمان ، بیماری خوب نمی شود، اما علایم بیماری تخفیف یافته و از بروز عوارض جلوگیری می شود. 
 سیگار کشیدن را ترک کنید. 
اگر در جایی زندگی یا کار می کنید که آلودگی هوا شدید است ، حتی المقدور از آن اجتناب کنید یا آلودگی آن را کاهش دهید. به فکر تغییر شغل و نصب سیستم تهویه مطبوع فیلتردار و با قابلیت کنترل رطوبت در منزل خود باشید. 
از قرار گرفتن در معرض تغییرات دمایی ناگهانی یا هوای سرد و مرطوب خودداری کنید. 
 اگر کارهایی مثل فریاد زدن ، بلند خندیدن ، گریه کردن ، و فعالیت بدنی باعث بروز حملات سرفه شوند، از آنها خودداری کنید. 
 روش تخلیه نایژه و تنفس عمیق را یاد بگیرید و اجرا کنید. 
 زیر پایه های جلویی تخت را در حدود 5/12 سانتی متر بالا آورید.

داروها

از داروهای ضد سرفه استفاده نکنید؛ این داروها باعث بدتر شدن برونشیت مزمن می شوند. 
آنتی بیوتیک ها برای مبارزه با عفونت مزمن یا مکرر
اکسپکتورانت ها برای نرم و رقیق کردن ترشحات
داروهای گشادکننده نایژه برای باز کردن لوله های نایژه ای
امکان دارد برحسب مورد، داروهایی برای درمان افسردگی یا اضطراب شدید تجویز شوند.

در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید

اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم برونشیت مزمن را دارید. 
اگر تب یا استفراغ رخ دهد. 
اگر در خلط خون ظاهر شود. 
اگر درد سینه افزایش یابد. 
اگر تنگی نفس حتی در حالت استراحت یا هنگامی که سرفه نمی کنید، وجود داشته باشد. 
اگر خلط علی رغم تلاش برای رقیق کردن آن ضخیم تر شود