زنبور عسل آفریقایی که به «زنبور مرگ» مشهور است، بسیار خطرناک تر از زنبورهای عسل خانگی است و به صورت گروهی به افراد حمله می کنند.

 از آنجا که این زنبورها قوی تر از سایر زنبورها هستند، در آمریکا بیشترین گونه موجود را تشکیل می دهند.

 نیش این زنبورها خاردار بوده و پس از گزش در بدن قربانی باقی می ماند. 

 بنابراین، هر زنبور فقط قادر است یک بار فردی را نیش بزند. کارکرد اندامهای داخلی بدن زنبور به وجود نیش وابسته است. بنابراین، پس از گزش، با از دست دادن آن، زنبور می میرد.

زنبورهای سرخ ظاهری بزرگ دارند و ترسناک به نظر می رسند، در حالی که معمولاً بی آزاد بوده و فقط در صورت تحریک شدن، حمله می کنند.

به آرامی پرواز می کنند، صدای وزوز بلندی دارند و از دور به آسانی دیده می شوند.

نیش این دسته از زنبورها خاردار نیست و در قربانی باقی نمی ماند. بنابراین، یک زنبور چندین بار می تواند گزش داشته باشد.

زنبور عسل خانگی معمولاً کندویی آویزان دارد و بی آزار است، گرچه نیش آن می تواند خطرناک باشد

. نیش این حشرات در بدن قربانی باقی نمی ماند. بنابراین، هر زنبور می تواند گزش مکرر داشته باشد.

زنبور زرد معمولاً در کندویش که نزدیک به سطح زمین است، زندگی می کند. این زنبور، حمله ای شمره می شود و مانند زنبور عسل خانگی می تواند چندین بار گزش داشته باشد. این زنبورها اغلب اطراف سطل های زباله غذا یا در محلهای گردشگری، اطراف خرده ریزهای شیرینی جات یا بطریهای نوشیدنی شیرین دیده می شوند. معمولاً نقاطی که به این خوردنیهای شیرین آلوده اند مثل لب، دهان یا زبان، از محلهای شایع گزش هستند. زنبورهایی که در صورت- زرد یا صورت- سفید هستند، در درختان و لابلای بوته ها ساکن بوده و معمولاً چند بار قادر به گزش هستند.

چنانچه پس از گزش، زنبورها همچنان در اطراف شما در حال پرواز باشند، بهتر است آرام بمانید و برای کشتن آنها اقدامی نکنید. ممکن است دوباره به شما حمله کنند و گزشهای بیشتری متحمل شوید. بهتر است به آرامی از محل دور شوید، زیرا وقتی زنبوری نیش می زند، نوعی ماده شیمیایی از خود ترشح می کند و زنبورهای دیگر نیز به آن ناحیه فراخوانده می شوند. زنبور عسل تنها حشره ای از راسته هیمنوپتر است که پس از گزش، نیش خود را در بدن فرد جا می گذارد. پس بهترین کار این است که با یک وسیله باریک و نوک تیز مانند یک چاقوی کوچک، آن را خارج کنیم.

  مهمترین اقدام بعدی، تزریق اپی نفرین است، بدون این که منتظر بمانی علایم بالینی ظاهر شوند. پس از تزریق اپی نفرین، برای ادامه درمان و تحت نظر بودن، بیمار بهتر است به نزدیک ترین اورژانس انتقال داده شود.

از اسپریها، عطرها، و ادکلن های تند و همچنین صابونهای خوشبو کننده بدن استفاده نکنید.

در محیط های بیرون از منزل لباسهای رنگ روشن نپوشید، زیرا برای زنبورها بسیار تحریک کننده و جذاب است.

وقتی بیرون از خانه هستید، به گلهایی که شهد و شکوفه دارند، نزدیک نشوید.

بیرون از منزل غذاهای شیرین نخورید.

هنگام گردش و تفریح و یا به هر علتی که خارج از منزل هستید، از لباس های آستین بلند، کلاه و دستکش استفاده کنید.

هنگام پیاده روی، کفش و جوراب بپوشید.

هنگام رانندگی مواظب باشید شیشه های ماشین بالا باشد.

به دقت محیط اطراف خانه را بازرسی کنید و مطمئن شوید هیچ کندوی زنبوری وجود ندارد.

همیشه با احتمال این که ممکن است گزیده شوید، آمپولی اپی نفرین با خود داشته باشید.

بهتر است یک دست بند هشدار پزشکی همراه داشته و بر روی آن نوع آلرژی و همچنین اقدامهای لازم در مواقع اورژانسی نوشته شده باشد. این دست بند در شرایطی که دچار واکنشهای شدید مانند شوک آنافیلاکسی شده و قادر نیستید با کسی ارتباط برقرار کنید، بسیار مفید و نجات بخش است.

از پزشک خود بخواهید درباره شروع واکسن درمانی یا ایمونوتراپی برای کاهش علایم و درمان آلرژی، برایتان توضیح بدهد.