سینوس ها حفره های هوایی داخل استخوانهای اطراف چشم و پشت بینی هستند. التهاب حاد و یا مزمن این حفره ها را سینوزیت می نامند.

عمل اصلی سینوسها، گرم، مرطوب و تصفیه کردن هوایی است که از داخل بینی عبور می کند و همچنین نقش عمده ای در ایجاد صدا دارند.

سینوزیت در زمستان شایع تر است و ممکن است در صورت عدم درمان ماهها و یا حتی سالها تداوم یابد.

این بیماری، بینی، چشم ها و گوش میانی را تحت تاثیر قرار می دهد. همچنین باعث افزایش ترشحات بینی (در صورت عفونی بودن سینوزیت، ترشحات چرکی است)، احساس طعم بد در گلو، سرفه، سنگینی سر و سردرد متناوب می شود.

سایر علائم شامل گرفتگی دائمی بینی، احساس تورم و صورت، دندان درد، خستگی عمومی و در نهایت تب می باشند.

دو نوع سینوزیت وجود دارد:

1-سینوزیت حاد: معمولاً بعنوان یک عارضه، 5 تا 10 روز پس از علائم اولیه عفونت ویروسی مجاری تنفسی از قبیل سرماخوردگی ایجاد می شود و علت آن اغلب یک عفونت باکتریال ثانویه می باشد.

2-سینوزیت مزمن: این نوع سینوزیت هم ممکن است بوسیله عفونت باکتریایی ایجاد شود.

اما معمولاً علت آن یک اختلال التهابی مزمن مشابه آسم برونشیال می باشد.

اگرچه عامل عمده ایجاد کننده سینوزیت حاد، سرماخوردگی است اما آلرژی نیز ممکن است باعث ایجاد آن شود.

آلرژیها می توانند باعث التهاب غشاء مخاطی بینی و سینوسها شوند که این التها، سینوسها را از مقابله با باکتریهای وارد شده در آنها ناتوان می کند و شانس عفونت ثانویه باکتریایی را در آنها افزایش می دهد.

اگر شما آلرژی دارید، پزشک می تواند با تجویز داروهای مناسب مانع شروع و پیشرفت عفونت در سینوسهای شما شود.

افرادی که مشکلات سینوسی دارند باید از محرکهای محیطی مانند دود دخانیات و سایر مواد شیمیایی دوری کنند تا دچار عود علائم نشوند.

اشکالات ساختاری بینی از قبیل تنگی مجرای بینی، تومورها، پولیپ ها یا ناپیوستگی تیغه میانی بینی از دیگر علل ایجاد کننده سینوزیت می باشند.

درمان این موارد اغلب جراحی است. بسیاری از بیمارانی که دچار سینوزیت متناوب یا مزمن هستند معمولاً بیش از یک عامل مساعد کننده برای ابتلاء به سینوزیت دارند، بنابراین برای درمان، مشخص کردن فقط یک عامل ایجاد کننده چندان مفید نیست.

حتی اگر علائم شخص کاملاً محدود به سینوسها باشند باز هم امکان دارد سینوسها دچار عفونت نشده باشند. به همین دلیل برای تشخیص صحیح، پزشک باید از شرح حال دقیق و معاینه فیزیکی کامل کمک بگیرد. همچنین ممکن است آزمایشهای مختلفی را انجام دهد تا به تشخیص برسد.

این آزمایشها شامل تستهای آلرژی، عکس رادیوگرافی از سینوسها (X-Ray)، سیتی اسکن و نمونه برداری از غدد ترشحی بینی می باشند.

همچنین ممکن است برای تشخیص از آندوسکوپی نیز استفاده شود.

این روش شامل فرستادن فیبرنوری نازک و قابل انعطاف به داخل حفره بینی است و این امکان را به پزشک می دهد تا محل اتصال گوش میانی و سینوسها را با یک روش غیر تهاجمی بررسی نماید.

درمان عفونت سینوسها معمولاً به صورت طبّی انجام می گیرد. علاوه بر آنتی بیوتیک (در سینوزیت باکتریایی) ممکن است از داروهای دیگری برای باز نگهداشتن منافذ سینوسها استفاده شود.

این دارو می تواند یک دکونژستانت به همراه یک داروی غلیظ کننده موکوس یا یک اسپری بینی شبه کورتیزون باشد.

آنتی هیستامین ها، کرومولین و اکثر اسپرهای استروئیدی بینی به کنترل آلرژی کمک می کنند.

برای اکثر افرادی که آلرژی دارند درمان طولانی مدت آلرژی به کنترل سینوزیت نیز کمک می کند.

این درمان ممکن است شامل ایمونوتراپی (واکسن های آلرژی)، داروهای ضد التهابی، دکونژستانت ها و کنترل عوامل محیطی باشد.

درمان های غیر دارویی نیز کمک کننده هستند.

این درمانها شامل تنفس هوای گرم و مرطوب (بخور) و شستشوی حفره های بینی با سرم نرمال سالین (سرم نمکی) می باشند.

در صورتی که مجرای بینی مسدود شده باشد ممکن است به جراحی نیاز باشد که در این صورت پزشک، شما را به یک جراح گوش و حلق و بینی معرفی خواهد کرد.