افراد شاغل در کارخانه دستکش سازی و پلاستیک سازی ، همچنین شاغلین در بیمارستانها،پرستاران و جراحان و ...

موز،سیب زمینی،آواکادو،کیوی،آناناس،هندوانه،هلو،انگور،کرفس،گوجه فرنگی،سیب،گلابی،هویج، نان.

در تماس با محصولات محتوی لاتکس مانند دستکش های خانگی و صنعتی، بادکنک و ... ایجاد می شود و می تواند باعث علائم پوستی، تنفسی و چشمی شود و حتی در موارد شدید منجر به بروز آنافیلاکسی گردد.

به نظر می رسد آلرژی به لاتکس یک مشکل نسبتاً جدید و رو به افزایش باشد. 

گرچه علل این افزایش مشخص نیستند، اما افزایش روز افزون استفاده از دستکش های حاوی لاتکس (دستکش جراحی، دستکش خانگی) می تواند یکی از علل آن باشد.

شناخت این مساله منجر به ایجاد تغییراتی در جهت کاهش تولید فرآورده های حاوی لاتکس شده است.

آلرژی بوسیله محصولاتی ایجاد می شود که از لاتکس پوشده شده اند. 

این محصولات به طور عمده شامل دستکش، بادکنک و کاندوم می باشد.

در شرایط بسیار نادر، کسانی که به لاتکس آلرژی دارند، ممکن است به ترکیبات کائوچوئی که در تولید کمربند، مدادپاک کن، اسباب بازی، وسایل مختلف پزشکی، پستانک و سرشیشه بکار می روند نیز حساس باشند.

محصولاتی از قبیل تخت کفش که از کائوچوی خالص ساخته می شوند به احتمال خیلی کم ممکن است باعث بروز واکنش آلرژیک شوند.

اکثر رنگهای محتوی لاتکس مشکل زا نیستند، چون در آنها لاتکس طبیعی وجود ندارد.

دو نوع واکنش آلرژیک به لاتکس وجود دارد. نوع اول، درماتیت تماسی است که راش حاصل از آن 12 تا 36 ساعت بعد از تماس با لاتکس بروز می کند.

این واکنش معمولاً در دستهای افرادی که از دستکش های حاوی لاتکس استفاده می کنند دیده می شود.

البته ممکن است بدنبال تماس در سایر قسمتهای بدن نیز بروز کند.

در حالیکه این نوع از آلرژی به لاتکس خیلی تحریک کننده است، اما تهدید کننده حیات نیست و به نظر نمی رسد که شیوع آن رو به افزایش باشد.

واکنش های آلرژیکی که با واسطه IgE ایجاد می شوند (واکنش های فوری) بالقوه شدیدترین نوع واکنش های آلرژیک به لاتکس را تشکیل می دهند. 

مانند سایر انواع شایع واکنش های آلرژیک، این نوع آلرژی به لاتکس در افرادی رخ می دهد که قبلاً با این ماده در تماس بوده اند و نسبت به آن حساس شده اند و در نتیجه در تماس مجدد علائمی از قبیل خارش، تورم و قرمزی پوست، عطسه و ویزنیگ ریه ها در آنها بروز می کند. 

البته این عوارض به ندرت سبب تهدید زندگی فرد می شوند.

این واکنش های آلرژیک شدید، آنافیلاکسی نامیده می شوند و با علائمی از قبیل شوک، کاهش فشار خون یا مشکلات شدید تنفسی مشخص می شوند که در صورت عدم درمان فوری می توانند کشنده باشند.

شدت بروز واکنشهای آلرژیک فوری به میزان حساسیت فرد و مقدار آلرژن لاتکسی که فرد با آن تماس داشته است بستگی دارد. 

شدیدترین نوع واکنش زمانی اتفاق می افتد که لاتکس با قسمتهای مرطوب یا سطوح داخلی بدن (مثلاً هنگام جراحی) تماس یابد، زیرا در این حالت مقدار بیشتری از آلرژن به سرعت جذب بدن می شود.

به این صورت که ذرات به هم چسبنده آن در حین استفاده از فرآورده های حاوی لاتکس به داخل مجاری تنفسی راه می یابند و واکنش آلرژیک را بر می انگیزند که منجر به بروز برخی از عوارض می شود. 

ذرات لاتکس می توانند در اثر تماس مستقیم با چشم یا بینی باعث ایجاد عوارض الرژیک شوند.

بیشترین تجمع این ماده آلرژی زا در اتاق های عمل و واحدهای مراقبت های ویژه بیمارستان است. بکار بردن دستکش هایی که حاوی پودر لاتکس نیستند و همچنین استفاده از دستکش های مصنوعی یا دستکش های وینیل می تواند احتمال بروز این نوع واکنشها را کاهش دهد.

احتمال بروز این نوع آلرژی برای افرادی که به مدت طولانی با لاتکس در تماس هستند بیشتر است. 

در افرادی که دچار نوعی اختلال مادرزادی به نام spina bifida هستند و یا در افرادی که از مشکلات مادرزادی مجاری ادراری رنج می برند، احتمال ابتلاء به این نوع آلرژی حدود 50% است. 

در افرادی که به علت شرایط شغلی ملزم به پوشیدن دستکش های حاوی لاتکس هستند، مانند جراحان یا کارکنان بیمارستانها و مراکز درمانی، این احتمال 10% است. سایر افرادی که امکان دارد در آنها احتمال آلرژی به لاتکس افزایش پیدا ک ند، کسانی هستند که تحت عمل های جراحی زیادی قرار می گیرند. 

همچنین در کارکنان صنایع لاستیک سازی احتمال آلرژی به لاتکس زیاد است.

حتی در بالغین نرمال نیز احتمال حساسیت به لاتکس تا حد 6% می باشد.

افرادی که به لاتکس حساسیت دارند ممکن است به غذاهایی که در آنها پروتئینهای مشابه با ترکیب اصلی لاتکس وجود دارد نیز آلرژی نشان دهند، این واکنش ها بعنوان واکنش متقاطع شناخته می شوند. 

لاتکس دارای واکنش متقاطع با موز، کیوی، اوکادو و بلوط می باشد.

اولین گام در درمان آلرژی به لاتکس، تشخیص صحیح آلرژی به این ماده است. 

در صورتی که علائم آلرژی به لاتکس را دارید به آلرژیست مراجعه کنید و پس از دادن شرح حال و تاریخچه کامل از بیماری خود، در صورت نیاز با انجام آزمایش خون یا تست پوستی آلرژی، تشخیص دقیق بیماری خود را مشخص کنید. 

در صورت تشخیص حساسیت به لاتکس، باید از ترکیبات حاوی آن به شدت اجتناب کنید و افراد خانواده، همکاران و کارکنان اورژانس (در صورت مراجعه) را در جریان این آلرژی قرار دهید.

بهتر است از یک دستبند یا گردنبند که آلرژی شما به لاتکس در آن ذکر شده باشد استفاده نمایید. 

همچنین ممکن است پزشک برای شما آمپول اپی نفرین خود تزریق، تجویز کند که در شرایط اورژانس استفاده کنید.

در صورت حساسیت به لاتکس در محیط کار، سعی کنید هماهنگی لازم را با کارفرمای خود به عمل آورید تا قسمت دیگری را برای کار شما در نظر بگیرید.

می توانید از دستکش های وینیل به جای دستکش های لاتکس استفاده کنید.

اگرچه ممکن است کارآیی آنها در بعضی شرایط به اندازه دستکش های لاتکس نباشد.

حتی می توان از دستکش هایی که از لاتکس مصنوعی  تولید می شوند استفاده کرد. 

استفاده از دستکش هایی که از لاتکس خالص تهیه شده اند و فاقد مواد شیمیایی افزودنی می باشند نیز برای افراد مبتلا به واکنشهای آلرژیک تماسی مفید است.

اگر شما علائم خاص تنفسی حساسیت به لاتکس را دارید باید از حضور در مناطقی که پودر لاتکس در آنجا زیاد است پرهیز کنید.

استفاده از کاندوم های حاوی لاتکس می تواند باعث مشکلات شدیدی در افراد آلرژیک شود.

این افراد می توانند از کاندوم های طبیعی استفاده کنند. اگرچه این نوع کاندوم ها حاوی لاتکس نیستند و تولید آلرژی نمی کنند و بعلاوه مانع بارداری می شوند، ولی باید توجه داشت که نمی توانند مانع انتقال ویروسهایی از قبیل HIV (عامل بیماری ایدز) یا سایر بیماریهایی که از راه جنسی منتقل می گردند، شوند. البته کاندوم هایی که از لاتکس مصنوعی تولید می شوند و اکنون نیز در دسترس می باشند، می توانند هم مانع بارداری و هم مانع انتقال بیماریهای مقاربتی شوند.

شرکتهای صنعتی و کارخانه ها در صدد تولید محصولاتی هستند که محتوی لاتکس آنها در کمترین حد ممکن باشد. هرچه این محصولات بیشتر شوند در صد این گونه واکنشهای آلرژیک در جامعه کاهش خواهد یافت و به سلامت جامعه کمک خواهد کرد.