این لباس ها براساس نام فروشگاه های زنجیره ای “تاناکورا” که از اسم یکی از شخصیت های سریال ژاپنی ” سال های دور از خانه” به عاریت گرفته شده است، به نام لباس های تاناکورایی هم شناخته می شوند.
اکثر این لباس ها از کشورهای اروپایی یا آمریکا و از مبادی مرزی مختلف گوناگون وارد کشور می شوند.
در اصل این لباس های دست دوم به نیت اهدا به نیازمندان کشورهای فقیر از کشورهای مبداء جمع آوری می شوند، اما از طریق واسطه ها و سودجویان به بازار ایران، پاکستان، افغانستان یا سایر کشورها راه پیدا می کنند. یکی از دلایل مهم اقبال قسمتی از مردم به خرید این لباس ها، ارزان بودن آنهاست.
این لباس ها بعد از جمع آوری شدن در خشک شویی ها شسته شده و توسط مواد ضدعفونی کننده هم ضدعفونی می شوند.
احتمالاً دلیل بوی تندی که در فروشگاه های فروش این لباس ها به مشام می رسد نیز مربوط به همین مواد ضدعفونی کننده و میکروب کش و حشره کش است.
در مورد ماهیت مواد ضدعفونی کننده ای که واردکنندگان این لباس ها از آن ها برای سترون کردن لباس ها استفاده می کنند، اطلاع دقیقی در دست نیست، ولی به نظر می رسد از مواد حشره کش، ضدشپش و یا داروهای ضدعفونی کننده مانند ستریمید به وفور استفاده می شود.
این ضدعفونی کننده ها خود باعث ایجاد یا تشدید واکنش های حساسیتی پوستی (خارش، سوزش، کهیر) و یا واکنش های تنفسی (آسم، خس خس و تنگی نفس، آب ریزش بینی و چشم و سرفه های خشک و مکرر) می شوند.
به هر حال باید به یاد داشت که شستشو با آب داغ یا حتی آفتاب دادن یا ضدعفونی کردن این لباس ها نمی تواند نشانه ی پاکیزگی کامل آنها باشد و احتمال زنده ماندن حشراتی مانند شپش یاعامل مسبب بیماری گال (موسوم به مایت ها) کماکان وجود دارد.
شپش می تواند از نوع شپش سر یا شپش بدن (شپش عانه) باشد.
ساس و کنه هم جزو حشراتی هستند که در لا به لای پرز لباس ها می توانند جاخوش کرده و به فرد دیگری منتقل شوند.
همچنین باید به یاد داشت که برخی قارچ های بیماری زا نیز نسبت به شستشو و ضدعفونی کردن مقاوم هستند و به حیات و رشدو تکثیر خود ادامه می دهند.
همچنین به خاطر استفاده ی افراطی و بیش از حد از مواد ضدعفونی کننده- که خود از سر دسته های آلرژی زایی هستند- احتمال ایجاد یا تشدید اکزماهای تماسی با استفاده از این لباس ها وجود دارد.
این احتمال در افرادی که ذات پوست خشک داشته یا دچار اکزمای سرشتی (آتوپیک) باشند، بیشتر بوده و اکنش های پوستی از قبیل خارش، کهیر زدن یا سرخی و التهاب پوستی نیز دور از انتظار نیستند.
در مورد بیماری های عفونی از قبیل زرد زخم، کورک، کفگیرک یا عفونت های دیگر پوستی شواهد قاطعی در دست نیست که این لباس ها عامل انتقال بیماری های عفونی باشند، اما در صورت ناکافی بودن شستشو و روند ضدعفونی کردن لباس ها و نزدیک بودن فاصله ی اهدای لباس ها تا رسیدن به دست مصرف کننده نمی توان این احتمال را کاملاً منتفی دانست.
از سوی دیگر برخی بیماری های ویروسی همچون زگیل یا بیماری مولوسکوم تماسی (که ظاهری شبیه به زگیل اما به شکل مدور و ناف دار دارد) و همچنین ویروس هپاتیت نیز ممکن است از طریق این لباس ها به فرد مصرف کننده منتقل شوند.
باید اشاره کرد که لباس های زیر و کفش ها از نظر منطقی شانس انتقال بیماری بیشتری را دارند و لباس هایی همچون کت و کاپشن کمتر می توانند عامل انتقال بیماری باشند.