پریک تست یا تست پوستی آلرژی یکی از رایج‌ترین و معتبرترین روش‌ها برای شناسایی انواع حساسیت‌ها است. این تست شباهت زیادی به روش اسکرچ دارد، اما به دلیل استفاده از نوک سوزن برای نفوذ مواد آلرژن به داخل پوست، دقت و تکرارپذیری بیشتری دارد.

آماده‌سازی پوست: ابتدا محل تست (معمولاً بازو یا پشت) با الکل تمیز و خشک می‌شود. سپس نقاط تست با خودکار مشخص می‌گردند که حداقل 2 سانتی‌متر از هم فاصله داشته باشند.

ریختن قطره آلرژن: روی هر نقطه، یک قطره کوچک از محلول آلرژن قرار داده می‌شود.

اعمال پریک: با یک سوزن استریل (Pricker) سطح پوست سوراخ ریز و سطحی داده می‌شود تا آلرژن وارد پوست شود.

کنترل سوزن: بعد از هر بار استفاده، نوک سوزن باید کامل تمیز شود تا از ترکیب شدن مواد جلوگیری شود.

قطره‌های آلرژن نباید بزرگ باشند تا جریان پیدا نکرده و به نقاط دیگر نریزند.

کنترل‌های مثبت (هیستامین) و منفی (سالین یا محلول‌های رقیق‌کننده) حتماً باید انجام شوند.

فاصله تست هیستامین با سایر تست‌ها باید 4 تا 5 سانتی‌متر باشد.

بهترین محل‌ها برای تست پریک عبارتند از: بالای پشت، پایین پشت، بازو و ساعد. بدترین محل نزدیک مچ دست است.

برای اینکه نتیجه‌ی تست آلرژی پوستی دقیق باشد، رعایت نکات زیر ضروری است:

شب قبل از تست دوش بگیرید.

در صورت پرمو بودن دست یا بازو، محل تست را اصلاح کنید.

صبح روز تست، صبحانه کامل میل کنید.

از مصرف کرم و لوسیون در محل تست خودداری کنید.

مصرف آنتی‌هیستامین‌ها و برخی داروها باید قبل از تست قطع شود:

24 ساعت قبل: آنتی‌هیستامین‌ها و داروهای سرماخوردگی.

2 تا 3 روز قبل: داروهای اعصاب مثل دوکسی‌پین، ایمی‌پرامین و آمی‌تریپ‌تیلین.

3 روز قبل: هیدروکسی‌زین.

3روز قبل: تلفست.

(مصرف پردنیزولون، اسپری‌های استنشاقی و استامینوفن کدئین و مونته لوکاست و اکولیت و مسکن ها و پردنیزولون مشکلی ندارد.)

پس از تست، محل تست با الکل تمیز می‌شود.

در صورت خارش، پزشک ممکن است کرم کورتیزون تجویز کند.

در تست پچ (Patch test) که با چسب انجام می‌شود، محل تست نباید خیس شود.