عوامل تحریکی در آسم شبانه

عواملی که به بروز آسم شبانه نسبت داده می‌شود،عبارتند از:

  • سرد شدن مجاری تنفسی در حین خواب.
  • برگشت محتویات معده به داخل مجاری تنفسی که در معدودی از افراد،هنگام خواب رخ می‌دهد.
  • تغییر فشار ماهیچه‌های اطراف مجاری تنفسی که با افزایش انقباض مجاری تنفسی در شب روی می‌دهد.
    اگرچه کاهش ترشح استروئید که بطور طبیعی شبها صورت می‌گیرد امکان بروز حملات شبانه آسم را افزایش می‌دهد، ولی این تنها علت بروز آسم هنگام شب نیست.
    مصرف استروئید اضافی در شب همیشه موجب پیشگیری حمله‌های آسم نمی‌شود.
    کاهش طبیعی ترشح آدرنالین در شب نیز می‌تواند به پیچیدگی نشانه‌های آسم نسبت داده شود.

برگشت غذا از معده به مری و نای

واژه «برگشت غذا از معده به مری» بدین معنی است که مقداری از محتویات اسیدی معده به سوی مری برمی‌گردد و گاهی داخل مجاری تنفسی شده،موجب تحریک و التهاب این مجاری می‌شود.
این عمل ممکن است محرکی برای بروز حملات آسم شود.
اگر عادت دارید گازهای معده را به صورت آروغ خارج سازید، اگر ترش می‌کنید،یا سابقه فتق دیافراگم دارید (برگشت غذا بدون فتق نیز ممکن است)،با پزشک مشورت کنید،زیرا این اطلاعات باید به سابقه بیماری اضافه شود.
احتمال برگشت غذا در شب بیشتر است،هنگامی که بطور سراشیبی خوابیده‌اید،برگشت مواد مایع از معده به مری به راحتی صورت می‌گیرد.
عضله‌ای به نام اسفنکتر زیرین مری بطور طبیعی از عبور محتویات معده به داخل مری جلوگیری می‌کند.
اسفنکتر یا عضله حلقه‌ای افرادی که به این ناراحتی دچارند ضعیف است.
اغلب هیچ گونه پیشینه‌ای دال بر وجود این ناراحتی وجود ندارد.
گاهی اوقات،یک عکسبرداری معدی/ روده‌ای می‌تواند وجود فتق و به ندرت برگشت غذا را مشخص کند.
گاهی وقت‌ها رادیولوژیست راه عبور محتویات معده به مری را پیدا می‌کند و تشخیص برگشت غذا را تأئید می‌نماید.
هرچند،احتمال مشاهده برگشت غذا در خود مجاری تنفسی به وسیله عکسبرداری کم است.
در پاره‌ای موارد،درمان فتق هیاتوس با عمل جراحی،باعث بهبود بیماری آسم می‌شود.

درمان پزشکی این بیماری عبارت است از:

  1. بالا بردن قسمت فوقانی تخت هنگام شب؛
  2. خوردن غذای کمتر در هر وعده، و در صورت لزوم افزودن بر دفعات غذا،بطوری که معده بیش از حد پرنشود؛
  3. اجتناب از هر گونه خوراک سه ساعت پیش از خواب؛
  4. مصرف آنتی اسید دو ساعت بعد از صرف غذا و هنگام خواب، به منظور کاهش حالت اسیدی معده، روشهای دیگری از قبیل مصرف قرص سایمیتیدین (تاگامت) یا رانیتیدین (زانتاک)،نیز که ترشح اسیدی معده را کاهش می‌دهد،باید مورد توجه قرار گیرد.


کم کردن وزن و ترک الکل و سیگار نیز در چنین شرایطی بسیار اهمیت دارد.
جالب است که بدانیم،تئوفیلین به شل کردن اسفنکتر زیرین مری کمک می‌کند.
مصرف تئوفیلین در اشخاصی که آمادگی برگشت غذا به مری دارند،احتمال وقوع آن را افزایش می‌دهد.
اگر بیمار،مستعد برگشت غذا به مری است،پزشک ممکن است کاهش مقدار مصرف تئوفیلین در شب را ضروری دانسته و برای پیشگیری از آسم داروهای دیگری از قبیل برونکودیلاتاتور استنشاقی به تنهایی یا همراه با استروئید استنشاقی مانند بکلومتازون (ونسریل) یاتریامسینولون (آزماکورت) را تجویز کند.
هر چند،سود حاصل از تئوفیلین برای پیشگیری از نشانه‌های آسم اغلب بر احتمال اندک خطر ناچیز آن برتری دارد.در چنین مواردی باید بر داوری پزشک تکیه کرد.
اگر درمان‌های پزشکی یاد شده مؤثر واقع نشود،برای رفع ناراحتی باید به احتمال عمل جراحی نیز اندیشید.
از آنجا که عمل جراحی برای درمان ناراحتی برگشت غذا از معده به مری بسیار دشوار است و در مورد تمام بیماران موفقیت آمیز نیست،بهتر است پیش از تصمیم گیری،تمام اقدامات احتیاطی در نظر گرفته شود.
چون بازگشت غذا به مری می‌تواند درمان آسم را با اشکال مواجه سازد،بنابراین،در صورت مشاهده هر یک از نشانه‌های یاد شده،پزشک را در جریان بگذارید.

تأثیر بیماری‌های دستگاه تنفسی فوقانی (بینی و سینوسها بر آسم)

برای پزشکان متخصص آسم کاملاً روشن شده است که ناراحتی دستگاه تنفسی فوقانی (بینی و سینوسها) می‌تواند بر تمامی دستگاه تنفسی تأثیر بگذارد.
اگر احتقان بینی و یا عفونت نهفته سینوس وجود داشته باشد، احتمال حمله آسم بیشتر است.

اعصاب گیرنده محرکها در پشت گلو موجب حمله آسم می‌شوند

درباره مکانیزمی که تأثیر ناراحتی‌های مجاری تنفسی فوقانی را بر نشانه‌های آسم توضیح می‌دهد، در بین پزشکان اختلاف نظر وجود دارد.
به هر حال، کاملاً روشن است که اعصابی که از بینی و سینوسها به مجاری هوایی می‌روند، می‌توانند موجب حمله آسم شوند. به علاوه، هنگامی که احتقان سینوس وجود داشته باشد.
ترشحات مخاطی از طرق صاف کردن گلو می‌باشد. وجود خلط در پشت گلو می‌تواند گیرنده‌های محرک را که آنجا قرار دارند، تحریک کند و با انقباض مجاری تنفسی، سبب بروز نشانه‌های آسم شود.

درمان صحیح بیماری‌های بینی و سینوس موجب بهبود علائم آسم می‌شود

بدون توجه به دلائلی که ذکر شد، روشن است که درمان دارویی ناراحتی‌های مجاری تنفسی فوقانی می‌تواند تا حد زیادی به بهبود نشانه‌های آسم منتهی شود.
هنگامی که شخص مبتلا به آسم حاد است و نسبت به داروها واکنش نشان نمی‌دهد، عکسبرداری از سینوس و معرفی بیمار به متخصص گوش و حلق و بینی برای معاینه دقیق الزامی است.
در مقایسه با مشکلات مربوط به نشانه‌های آسم،اکثر بیماران ناراحتی گرفتگی بینی را بی‌اهمیت تلقی می‌کنند.
در صورتی که درمان ناراحتی‌های سینوس و بینی، در پاره‌ای موارد می‌تواند بهبود نشانه‌های آسم را در پی داشته باشد.
با توجه به این نکات،بررسی وضع بینی و ناراحتی‌هایی که ممکن است موجب احتقان آن شود ضروری است.