نیش زنبورها

نیش زنبورها
زنبورهای کرک دار معمولا مهاجم نیستند و نیش نمی زنند ولی اگر نیش بزنند جای نیش آنها در برخی افراد واکنش موضعی شدیدی ایجاد می کند .
گله ی زنبور عسل در زمستان هم به زندگی ادامه می دهد . بنابراین در روزهای آفتابی زمستان هم امکان نیش خوردن از زنبور عسل وجود دارد ولی از بهار تا پاییز احتمال آن بیشتر است .
زنبورهای کرک دار حشراتی مهاجم نیستند و احتمال نیش زدن آنها بسیار کم است .
زنبور های کمر باریک زرد رنگ  با خطوط مشکی در زیر زمین یا فضاهای خالی لانه می کنند  و به هر نوع شیرینی و میوه های بیش از حد رسیده علاقه دارند .
بیشترین مورد حساسیت ناشی از سم حیوانات به این زنبورها مربوط می شود .
با توجه به اینکه تنها ملکه می تواند در زمستان ادامه ی حیات بدهد و بقیه گله در زمستان می میرند فقط در فصل تابستان و اوایل پاییز احتمال نیش خوردن از این زنبور وجود دارد .
این زنبور پس از نیش زدن می تواند  نیش خود را از محل گزیدگی بیرون آورد و به دفعات نیش بزند  در حالی که زنبورعسل پس از نیش زدن نیش خود را از دست می دهد .
زهر زنبور عسل دارای عامل حساسیت ملیتین و زهر زنبورهای زرد دارای آنتی ژن 5 است و زهر هر دو زنبور حاوی مواد حساسیت زای فسفولیپاسA  و هیالورونیداس است . زنبورداران مزرعه داران باغداران و کسانی که در طبیعت زندگی و فعالیت می کنند در معرض زنبورگزیدگی قرار دارند .
حساسیت به نیش حشرات نیاز به سابقه قبلی حساسیت ندارند .
در شهر های غربی آلمان حدود سه میلیون و دویست هزار نفر نسبت به نیش زنبور حساسیت دارند . طبق آمار رسمی هر سال بین ده تا چهل نفر بر اثر نیش زنبور جان خود را از دست  می دهند .
با تشخیص به موقع و اندکی پیشگیری می توان این آمار را کاهش داد .
حساسیت نسبت به نیش حشرات را می توان از طریق آزمایش های مختلف مثل آزمایش جلدی آزمایش خون آزمایش سوزن زدن و آزمایش های CAP و RAST مشخص کرد  اگر عارضه ی جلدی یا لکه متورم و قرمز به اندازه ی حداقل ده سانتی متر روی بدن خود دارید نباید آزمایش حساسیت به نیش حشرات را انجام دهید .

پیشگیری از نیش زنبور

توجه به راهنمایی های زیر و به کار بستن آنها احتمال نیش زدن زنبور را کمتر می کند :
 در صورت مواجه شدن با انبوه زنبورها از هرگونه حرکت تند و شدید خودداری کنید .
  نزدیک میوه های بسیار رسیده و له شده توقف نکنید .
 هنگام کار در باغ و باغچه از دستکش استفاده کنید .
از پوشیدن لباس های گشاد که در جریان باد موج می زنند و لباس های دارای رنگ تند و براق خودداری کنید .
 از پیک نیک رفتن و صرف غذا در فضای آزاد خودداری کنید .
  هرگز پابرهنه راه نروید .
 توجه داشته باشید که انواع شیرینی ها زنبورها را جلب می کنند .

درمان اضطراری

  • نیش حشره را از محل گزیدگی خارج کنید .
  • برای این کار با ناخن یا پینس زیرغده زهر را بگیرید تا فشار روی غده زهر وارد نشود .
  • در واکنش های موضعی شدید استفاده از آنتی-هیستامین هایی مانند ستریزین و لوراتادین یا یک عدد قرص کورتون توصیه می شود .
  • در واکنش های شدید باید از آدرنالین استفاده کرد . به محض مشاهده تنگی نفس سرگیجه یا کهیر در محلی دورتر از محل نیش حشره سرنگ خودکار آدرنالین را تزریق کنید . کسانی که به نیش حشرات حساسیت دارند باید همیشه و در همه جا دو عدد سرنگ خودکار آدرنالین همراه خود داشته باشند .
  • کاهش حساسیت بهترین راه حفاظت در برابر واکنش های کلی و جلوگیری از شوک آنافیلاکتیک است به این ترتیب که پس از مشخص شدن حساسیت شخص نسبت به نیش زنبور هر بار مقداری سم زنبور به طور مرتب و برنامه ریزی شده به وی تزریق شود .
  • تزریق سم از مقدار بسیار کم شروع می شود و طی سه تا شش ماه (در اشخاص بسیار حساس طی شش ماه و تا یک سال ) به طور هفتگی صورت می گیرد و به تدریج به مقدار سم افزوده می شود به نحوی که در پایان دوره به صد میلیگرم برسد .
  • سپس تزریق همین مقدار سم به صورت ماهانه یا هر دو ماه یکبار به مدت سه تا پنج سال ادامه پیدا می کند . در صورت امکان بهتر است در تمام عمر این کار ادامه داشته باشد . به این ترتیب شخص در برابر خطرهای حساسیت نسبت به نیش زنبور تا حد 90 درصد مصونیت پیدا می کند .کاهش حساسیت فقط در مراکز تخصصی حساسیت و در صورت ضرورت انجام می شود .