نیش زنبورها
زنبورهای کرک دار معمولا مهاجم نیستند و نیش نمی زنند ولی اگر نیش بزنند جای نیش آنها در برخی افراد واکنش موضعی شدیدی ایجاد می کند .
گله ی زنبور عسل در زمستان هم به زندگی ادامه می دهد . بنابراین در روزهای آفتابی زمستان هم امکان نیش خوردن از زنبور عسل وجود دارد ولی از بهار تا پاییز احتمال آن بیشتر است .
زنبورهای کرک دار حشراتی مهاجم نیستند و احتمال نیش زدن آنها بسیار کم است .
زنبور های کمر باریک زرد رنگ با خطوط مشکی در زیر زمین یا فضاهای خالی لانه می کنند و به هر نوع شیرینی و میوه های بیش از حد رسیده علاقه دارند .
بیشترین مورد حساسیت ناشی از سم حیوانات به این زنبورها مربوط می شود .
با توجه به اینکه تنها ملکه می تواند در زمستان ادامه ی حیات بدهد و بقیه گله در زمستان می میرند فقط در فصل تابستان و اوایل پاییز احتمال نیش خوردن از این زنبور وجود دارد .
این زنبور پس از نیش زدن می تواند نیش خود را از محل گزیدگی بیرون آورد و به دفعات نیش بزند در حالی که زنبورعسل پس از نیش زدن نیش خود را از دست می دهد .
زهر زنبور عسل دارای عامل حساسیت ملیتین و زهر زنبورهای زرد دارای آنتی ژن 5 است و زهر هر دو زنبور حاوی مواد حساسیت زای فسفولیپاسA و هیالورونیداس است . زنبورداران مزرعه داران باغداران و کسانی که در طبیعت زندگی و فعالیت می کنند در معرض زنبورگزیدگی قرار دارند .
حساسیت به نیش حشرات نیاز به سابقه قبلی حساسیت ندارند .
در شهر های غربی آلمان حدود سه میلیون و دویست هزار نفر نسبت به نیش زنبور حساسیت دارند . طبق آمار رسمی هر سال بین ده تا چهل نفر بر اثر نیش زنبور جان خود را از دست می دهند .
با تشخیص به موقع و اندکی پیشگیری می توان این آمار را کاهش داد .
حساسیت نسبت به نیش حشرات را می توان از طریق آزمایش های مختلف مثل آزمایش جلدی آزمایش خون آزمایش سوزن زدن و آزمایش های CAP و RAST مشخص کرد اگر عارضه ی جلدی یا لکه متورم و قرمز به اندازه ی حداقل ده سانتی متر روی بدن خود دارید نباید آزمایش حساسیت به نیش حشرات را انجام دهید .
نیش زنبورها
