ورم ملتحمه آلرژیک یکی از آلرژی های رو به گسترش است که از لحاظ بالینی، به اندازه آسم ورینیت آلرژیک اهمیت دارد.
واژه «ورم ملتحمه آلرژیک یا allergic conjunctivitis» مانند چتری در بر گیرنده انواع مختلفی از تظاهرات بالینی، از یک فرم خفیف ولی آزارنده حساسیت وابسته به IgE نسبت به آلرژن های استنشاقی تا فرم های بسیار شدیدی همچون کراتوکنژنکتیویت است که در این نوع، قرنیه چشم درگیر التهاب آلرژیک شدیدی می گردد که تشخیص و درمان آن به مراتب دشوارتر است و می تواند منجر به آسیب دایمی چشم و یا حتی از دست رفتن بینایی گردد.
«ورم ملتحمه آلرژیک یا allergic conjunctivitis شایع ترین علت چشم قرمز است که بیش از 1 بیلیون نفر را در سراسر جهان مبتلا می سازد.
ورم ملتحمه آلرژیک، شکل های بالینی متفاوتی دارد که عبارتند از: ورم ملتحمه آلرژیک متناوب یا فصلی (SAC)، ورم ملتحمه آلرژیک پایدار یا دایمی (PAC)، کراتوکنژنکتیویت بهاره (VKC)، کراتوکنژنکتیویت اتوپیک (AKC) و ناشی از لنزهای تماسی (CLC).

اگرچه بعضی از تظاهرات و شکایات (خارش _ که شاخص کنژنکتیویت آلرژیک است، آن را از سایر علل چشم قرمز افتراق می دهد _ قرمزی، اشکریزش و یا فتوفوبی) در همه انواع ورم ملتحمه آلرژیک مشترک و مشابه هستند، پاتوفیزیولوژی، علائم همراه و تظاهرات بالینی، می توانند متفاوت باشند، مثل پاپی های غول آسا (ژانت) در CLC و VKC. شدت و درمان بیماری، در این فنوتیپ های آلرژی چشمی، متفاوتند 
هر چند SAC و PAC (غالبا با رینیت آلرژیک همراهند) کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهند، بیماری های خفیفی می باشند و با درمان های آنتی آلرژی کافی، به راحتی قابل کنترل هستند.
از طرف دیگر، VKC (که به تنهایی و یا بیشتر وقت ها همراه با آسم، به خصوص قبل از بلوغ در پسرها و در بعضی از مناطق جغرافیایی با شدت زیاد نور خورشید، دیده می شود) و AKC (که معمولاً با اگزمای اتوپیک همراه است)، بیماری های نادر، اما شدیدی هستند که درگیری قرنیه در آن ها (کراتوکنژنکتیویت بهاره و اتوپیک) به سادگی قابل درمان نبوده و سرانجام ممکن است به اختلال عملکرد بینایی فرد، منتهی شود.
ورم ملتحمه آلرژیک فصلی (A) در مقایسه با کراتوکنژنکتیویت بهاره (BCD). به درگیری قرنیه (B) و پاپی های غول آسا در پشت پلک (C) و در پیرامون قرنیه (D) توجه نمایید. آلرژیست، نقشی مهمی در تشخیص کنژنکتیویت آلرژیک دارد. بیماران مبتلا به قرمزی و خارش دو طرفه چشم ها، نه تنها جهت انجام تست پوستی و تعیین IgE که در بعضی از موارد به ویژه در VKC و AKC می تواند منفی باشد، بلکه به منظور ارزیابی عمومی و بررسی شکایات چشمی، باید به متخصصین آلرژی ارجاع داده شوند. هم چنین، آلرژیست می تواند از تست های تخصصی تری از جمله اندازه گیری ائوزینوفیل های اشک استفاده نماید که مشخصه VKC و AKC یا فاز حاد SAC و PAC است. سن فرد مبتلا، همراهی آسم و یا اگزما، وجود علائمی چشم درد و یا فتوفوبی شدید و پاسخ نامطلوب به درمان های معمول ضد آلرژی، آلرژیست را موظف می سازد که فورا از نظر احتمال درگیری قرنیه با متخصص چشم مشاوره نمایید

درمان کافی رینیت با استروییدهای موضعی، ایمونوتراپی، در صورتی که اندیکاسیون داشته باشد و استفاده از آنتی هیستامین های موضعی و سیستمیک (با مولکول هایی با خاصیت دوگانه آنتی هیستامینیک و ضد التهابی که اخیرا متداول گشته اند) به راحتی می توانند SAC و PAC را کنترل کنند. درگیری قرنیه در VKC و AKC غالبا نیاز به استفاده از استروئیدها دارد که خود می تواند سبب بروز عوارض شدید چشمی (گلوکوم و زخم) گردد.

نیازهای پژوهشی آینده

پژوهش هایی که در مورد ورم ملتحمه آلرژیک صورت می گیرد، باید بیشتر معطوف فرم های شدیدتر آلرژی های چشمی (SOA) باشد تا درک بهتری از پاتوفیزیولوژی بیماری حاصل شود، روش های تشخیص بیماری استاندارد شود و روش های درمانی نوین پیشنهاد داده شود.