تا سال 1985 مواد حاصل از گرد و خاک خانه ها به طور معمول برای تست پوستی و ایمونوتراپی بکار برده می شدند. هر گونه خارجی که در محیط داخل خانه وجود داشته باشد می تواند منبع آلرژن یافت شده در مواد حاصل از گرد و خاک منزل باشد. بسیاری از آلرژیست ها از انجام تست پوستی با گرد و خاک منزل به دو دلیل صرف نظر کرده اند. اول این که این احساس وجود داشت که ما شناخت بهتری از منابع اصلی آلرژن های داخل خانه داشتیم (قابل بحث) و دوم این که مشخص شد استاندارد کردن گرد و خاک منزل ممکن نیست (درست).
بیشتر منابع اصلی آلرژن های داخل خانه بخوبی شناخته شده اند، از جمله مایت های گرد و خاک، گربه، سگ، جوندگان، سوسک و انواع قارچ ها، علاوه بر این برای خیلی از این ها تست های ایمونواسی حساسی وجود دارد که می تواند مقدار آلرژن را در خانه اندازه گیری کند.
علیرغم وجود بعضی مشکلات در ایمونواسی از جمله مشکلات در انجام آن ها و جزئیات ویژگی آن ها، جایگزینی برای آن ها در تعیین تعداد گرده های داخل خانه وجود ندارد.
ذرات حامل آلرژن های مایتها، سوسک ها، گربه ها یا سگ ها به حد کافی مشخص نیستند تا اجازه شمارش در زیر میکروسکوپ را بدهند.
شمارش تعداد ذرات معلق در هوای داخل خانه نیز ممکن نیست، زیرا ذراتی که آلرژن های مایت و سوسک را حمل می کنند برای بیش از چند دقیق معلق در هوا باقی نمی مانند.
آلرژن های گربه و سگ با توجه به اندازه آیرودینامیک کوچکتر برای مدت بیشتری در هوا معلق می مانند. با این وجود هنوز شمارش ذرات شوره های گربه یا سگ به طور میکروسکوپی ممکن نیست.

نبودن فرش در کف اتاق و استفاده از سرامیک و پارکت. استفاده از جاروبرقی HEPA ، داشتن نور کافی و رطوبت معمولی.
استفاده از مواد شیمیایی چون محلول Bleach برای حذف قارچ‌ها و بنزیل بنزوات و تانیک اسید برای کشتن مایت.
استفاده از پوشش‌های داکرونی برای روبالشی و رختخواب.4- شست و شوی هر چیز قابل شستشو حتی پنکه سقفی.
نبودن قالی در اتاق خواب و نشیمن(سرامیک،پارکت ویا زیلوی نخی بلامانع است) حذف بالش پروپرندگان ودیگرحیوانات خانگی درمنزل،مبارزه جدی با سوسک ومورچه و دیگرحشرات،حضور نداشتن موقع جارو کردن(حتی جاروبرقی) کاور مخصوص تشک و بالش ،شستشوو تعویض ملحفه ها(هفتگی)،استفاده نکردن از گلهای طبیعی در پاسیو،نورگیر بودنحمام و دستشویی،هواکش و هود آشپزخانه. 

برخی از موجودات و مواد در داخل منزل یا محل سکونت (مانند سوسک،فضولات حیوانات و...) که باعث ایجاد آلرژی یا حساسیت می‌شوند را به نام مواد آلرژی زای داخل منزل یا   Indoor Allergen می شناسند.آلرژی به این مواد معمولا در تمام فصول سال دیده می شود.
هرساله میلیونها نفر بطور فصلی ازعوارض بیماری آلرژی مانند احتقان، آبریزش و التهاب بینی و چشم رنج می برند. همچنین برخی از افراد از آلرژی های دائمی ناشی از مواد آلرژی زای داخل منزل از قبیل مایتها، سوسکهای حمام، قارچ ها و پوسته های بدن حیوانات رنج می برند.

گردو غبار موجود در منزل ترکیبی از ذرات کوچکی از مواد گیاهی و جانوری است.
محل اصلی رشد جانداران میکروسکوپی که مایت نامیده می شوند در گرد و غبار منزل است.
این جانداران شایعترین عامل ایجاد آلرژی های دائمی و آسم هستند.مایت ها درنقاط خانه مخصوصا در نقاط مرطوب و جاهایی که شوره ی بدن انسان (سلول های مرده پست )وجود دارند دیده می شوند.
این جانداران میکروسکوپی با چشم غیر مسلح دیده نمی شوند و اندازه‌ای در حدود 30-1 میکرون (001/0-03/0 میلیمتر) دارند.
علائم آلرژی به مایت شامل احتقان یاآبریزش بینی همراه با عطسه (بخصوص صبح ها) قرمزی و آبریزش چشم ها ، سرفه و خس خس سینه (ویزینگ) است.

برای کاهش رشد مایت ها باید تا حد امکان از افزایش رطوبت در منزل جلوگیری کرد.سعی کنید هیچگاه رطوبت فضای داخل خانه از 50% تجاوز نکند(رطوبت هوای شهرهایی مثل تهران، مشهد، اصفهان وشیرازدر اکثر اوقات سال حدود 50 % است).
برای کاهش میزان رطوبت می توان توصیه های زیر را به کار گرفت.

• بعد از پختن غذا ، شستشو و استحمام، پنجره ها یا درهای آشپزخانه و حمام را باز کنید تا تهویه هوا صورت گیرد یا از دستگاه های تهویه ی قوی استفاده کنید.
• در  صورتیکه هوای اتاق به بیرون تهویه نمی شود از خشک کردن لباسهای شسته شده در داخل اتاقها پرهیز کنید.
• برای گرم کردن منزل از سیستم گرم کننده ای که دارای تهویه مناسب هوا است استفاده کنید.
• برای کاهش رشد مایت ها از پوشاندن تمام کف خانه با فرش اجتناب کنید.
• ازقالیچه های قابل شستشو هم می توان استفاده کرد (البته می بایست قالیچه ها بطور مرتب با آب گرم شسته شوند).
• پوشش کف خانه با چوب ، برای افراد دارای آلرژی بهتر است.
• از آنجایی که افراد وقت زیادی را در اتاق خواب می گذرانند باید سعی کرد تا حد امکان رشد مایت ها در آنجا محدود شود.
• رویه ی تختخواب باید هر هفته با آب داغ (65 درجه سانتیگراد) شسته شده و سپس با حرارت خشک شود.
• ملحفه و  تشک و بالش را ترجیحا از جنس الیاف مصنوعی (غیر پشمی و نخی) انتخاب کنید و آنها را به طور مرتب بشویید.
• از اتاق خواب خود بعنوان کتابخانه یا محل درس خواندن استفاده نکنید.
• جارو کردن با جارو برقی در هر هفته می تواند به حذف مایت ها از محل زندگی کمک کند. افرادآلرژیک باید از فیلترهای با قدرت جذب بالای ذرات  High-Efficiency Particulate Absorption-HEPA یا از کیسه های دو جداره برای جارو برقی خود استفاده کنند

به نظر میرسد افراد به موی حیوانات آلرژی ندارند بلکه به پروتیین های که در بزاق،ادرار یا قسمتهای مرده پوست حیوانات یافت می شوند حساسند.
این پروتئین ها بصورت ذرات بسیارکوچکی درهوا منتقل می شوند و مستقیما با بینی یا چشم تماس پیدا می کنند یا وارد ریه ها می شوند.

 در مطالعات متعددی درباره حساسیت نشان داده شده است که کودکانی که در خانه های دارای حیوان رشد کرده اند یا کمتر به آن حیوان حساس هستند و یا بیشتر از معمول حساس نیستند.
اگرچه مکانیسم این تحمل مشخص نمی باشد، دلایلی وجود دارد که این کودکان نسبت به آلرژن های گربه IgG و IgG4 می سازند.
هم چنین مشخص شده است که کودکان دارای IgG و IgG4 بدون IgE در ریسک ایجاد آسم نیستند .
علائم آلرژی به حیوانات شامل عطسه،آبریزش بینی ،تورم چشم وگلو،قرمزی پوست یا دانه های قرمز برجسته ی پوستی می باشند که پس از تماس با حیوانات مورد نظر ظاهر می شوند .
معمولا این گونه علائم به سرعت ظاهر می شوند وامکان دارد در طی 8 تا 12 ساعت بطور خطرناکی تشدید شوند. 
یک پرنده، خرگوش ، سگ یا گربه مقدار مشخصی آلرژن در طی هفته تولید می کند واین مقدار از حیوانی به حیوان دیگر متفاوت است.
اما تمام گونه های این حیوانات توانایی ایجاد علائم را دارند و هیچ گونه ای از آنان  که آلرژی زایی کمتری داشته باشد وجود ندارد .
مؤثرترین راه برای پیشگیری و کنترل این نوع آلرژی ،عدم نگهداری  حیوانات خانگی در منزل و اجتناب از هر گونه  تماس با آنهاست. انتقال حیوان به  خارج از محل سکونت (اتاقها) فقط یک راه حل نسبی است،زیرا حیاط خانه ای که در آن حیوان نگهداری می شود آلوده به مقدار زیادی از آلرژن های آن حیوان می باشد.
قبل از اینکه شما حیوانی را به خانه بیاورید،مدتی را با حیوان فرد دیگری سپری کنید تا آلرژی خود را به آن ارزیابی نمائید.
اگر شما به حیوانی که در خانه نگهداری می کنید آلرژی دارید باید از آن جدا شوید، گرچه ممکن است اینکارسخت باشد ولی برای سلامت شما ضروری است.
اگر تماس با حیوانات خانگی برای شما غیر قابل اجتناب است،سعی کنید این تماس را به حداقل برسانید واز ورود آنها به اتاق خواب خود جلوگیری نمائید.
شستشوی هفتگی حیوانات خانگی باعث کاهش انتشار ماده آلرژی زا در محیط می شود.
حتما برای شستشوی حیواناتتان با دامپزشک مشورت کنید تا از خشک شدن بیش ازحد پوست حیوان جلوگیری شود.
همچنین از یکی از افراد غیر آلرژیک خانواده بخواهید که موی حیوان را شانه بزند تا موهای آزاد وجدا شده از پوست را از حیوان دور کند.
منشاء آلرژن در سگ و گربه بزاق ومو،در خرگوش و موش ،ادرار ودر پرندگان، پرهای جدا شده از بدن آنها می باشد.
جارو کردن محیط  زندگی با جارو برقی نقش زیادی در حذف آلرژن های حیوان ندارد،در عوض استفاده از سنگ و کفپوش به جای فرش و موکت نقش چشمگیری در کاهش این آلرژنها دارد.

سوسک ها عمری حدود 300میلیون سال در طبیعت دارند.
آنها اکثرا در مناطق گرم استوایی زندگی  می کنند،ولی گونه های مختلفی از آنها در خانه و محل زندگی انسان نیز یافت می شوند .پروتئین های فضولات سوسکها می توانند علائم آسم را به ویژه در کودکان ایجاد کنند. 
برای کاهش علائم آسم باید سوسک ها را از محل سکونت خود حذف کرد.
مهمترین مناطقی که سوسک ها از آنجا می توانند وارد خانه شوندعبارت است از
سرویس های بهداشتی، ترک های دیوارها، پنجره ها، شکاف‌های کف یا درب های ورودی.
سوسک های حمام برای ادامه حیات به آب نیاز دارند ودر نقاط مرطوب زندگی می کنند ، بنابراین سعی کنید نشتی لوله ها و شیرهای آب را برطرف  کنید.

سوسکها در خانه های تمیز کمتر یافت می شوند ازاینرو سعی کنید

• باقیمانده غذای خود را در بسته بندی های کامل نگهداری کنید.
• ظرفهای غذا را بلافاصله بعد از خوردن غذا بشوئید .
• همیشه سطوح و کف آشپزخانه را تمیز و خشک نگهدارید.
• ظرف غذای حیوانتان  را حتما بعد از خوردن غذا کاملا بشوئید
• کف خانه را با جارو برقی ومواد ضد عفونی کننده تمیز کنید
• همواره از سطل زباله و کیسه مخصوص آن در آشپزخانه

کپک ها در داخل خانه در مکانهای مرطوب مانند زیر زمین و پنجره حمام رشد میکنند.
این کپک ها،هاگ های کوچکی آزاد میکنند که باعث ایجاد علائم آلرژی می شوند.
خوشبختانه کپک های داخل خانه به راحتی از بین می روند این کار را می توان با استفاده از محلول حاوی 5 % سفید کننده و مقدار کمی شوینده انجام داد.
برای کاهش رطوبت و  جلوگیری از رشد کپک ها ،سقفهای نم زده و لوله های آب را که نشتی دارند تعمیر کنید.
هرگز فرش خود را روی سطح سیمانی یا مرطوب پهن نکنید و از نگهداری لباس،پارچه و کاغذ در جاهای مرطوب خودداری نمائید.
استفاده از مرطوب گیر در زیر زمین های مرطوب مؤثر است ولی نمی تواند رطوبت را در تمام خانه کاهش دهد.
به یاد داشته باشید همه اتاقها بویژه زیر زمین ،حمام وآشپزخانه به تهویه مناسب و نظافت دائمی برای جلوگیری از رشد کپک و قارچ نیاز دارند.

به منظور کاهش علائم آلرژی در افراد مبتلا،کنترل محیط داخلی خانه و مخصوصا مکانهایی که برای رشد آلرژن های داخلی مناسبند ضروری است. با انجام تست های پوستی،پزشک قادر خواهد بود تا نوع ماده آلرژی زایی را که به آن حساسیت دارید شناسایی کند و توصیه هایی را برای کاهش میزان این آلرژن در منزل به شما ارائه دهد ودرصورت نیاز برای کاهش علائم شما از داروهایی مانند آنتی هیستامین ها،دکونژستانت ها یا داروهای ضد آسم استفاده کند.
ایجاد تغییر در محیط داخلی زندگی شما می تواند وقت گیر باشد،ولی برای شروع بهتر است لیستی از تغییراتی که می بایست در محیط داخلی منزل ومحل سکونت شما انجام شود به ترتیب اولویت تهیه کنید تا با انجام آن بتوانید محیطی تمیز تر،سالمتر وبا آلرژی زایی کمتر را برای خود و افراد خانواده ایجاد کنید.

اندازه گیری پروتئین های گرد و خاک خانگی به طور معمول بر اساس میکروگرم در هر گرم از گرد و خاک بیان می شود.
این روش مقایسه بین خانه ها و هم چنین کشورها را مقدور می سازد.
با این حال استفاده از این اندازه گیری ها در هر خانه به خصوص مواجهه اولین یا فقط تماس قابل توجه را با آلرژن های داخل خانه در هر خانه مشخص می سازد. دلایل متعددی وجود دارد که حساسیت به آلرژن های گربه و سگ می تواند در خارج از خانه کودک اتفاق بیفتد.
هم چنین بیشتر احتمال می رود که حساسیت به آلرژن های مایت گرد و خاک می تواند در اثر تماس در خانه های دیگر ایجاد شود.
اندازه گیری مقدار آلرژن های استنشاق شده با استفاده از روش های مختلف میسر شده است.
برای آلرژن های گربه یا سگ مقدار آلرژن های استنشاقی حدود 1 میکروگرم در روز می باشد و مقادیر تماس با مایتو سوسک حدود 5 تا 20 نانوگرم در روز می باشد یعنی 50 برابر کمتر. مقایسه تماس با آلرژن های استنشاقی گربه در خانه های با حیوان، بدون حیوان یا در مدارس می تواند قابل اعتماد باشد.
بر خلاف این مقایسه مقادیر مایت معلق در هوا در شرایط مختلف خیلی مشکل است، زیرا استاندارد کردن سطح مواجهه مشکل می باشد.