علاوه بر گرفتن تاریچه دقیق و معاینه بالینی انجام تست عملکردی ریه(اسپیرومتری)جزو اولویتهای تشخیصی در بیماران با مشکلات ریوی ،بخصوص افراد آسمی می باشد علاوه بر کمک به تشخیص آسم با معیارهای خاص می تواند شدت بیماری را نیز مشخص کند و در پایش و پیگیری بیماری نیز ارزش بسزایی دارد.

1- ارزیابی اختلال عملکرد ریوی بر اساس تاریخچه و معاینه فیزیکی و بررسی های پاراکلینیک

2- ارزیابی شدت اختلال در بیماران ریوی

3- بررسی تغییر عملکرد در طی زمان و طی درمانهای انجام شده

4- ارزیابی اثرات تماسهای شغلی یا محیطی بر روی عملکرد ریه  (دود سیگار – گرد و غبارهای معدنی و صنعتی )

تست ریه توسط دستگاهی به نام اسپیرومتر انجام می گیرد و نمودار خروجی آن اسپیروگرام نامیده می شود.

پرستار یا تکنسین دستورالعمل های خاص در مورد چگونگی انجام تست به شما می دهند. با دقت گوش کنید و مطمئن شوید که تمامی موارد گفته شده را دقیقا" متوجه شده اید. انجام نادرست تست منجر به نتایج نادرست می شود.
•کلیپسی بر روی بینی جهت بستن سوراخ های بینی قرار می گیرد.
•پرستار یا تکنسین از شما می خواهد که در ابتدا به طور عادی نفس کشیده و دستهای خود را بر روی طرفین صورت خود قرار داده تا مرحله اول تست به اتمام برسد.

در مرحله دوم کلیپس دوباره بر روی بینی قرار گرفته و از شما خواسته میشود در ابتدا به طور عادی نفس کشیده و با گفته تکنسین نفس عمیقی بکشید و برای چند ثانیه تا آنجا که می توانید، به داخل لوله ای که به یک ماشین (اسپیرومتری) متصل است بدمید و هوا را تا آنجا که میتوانید تخلیه نمایید. 

شما ممکن است برای یک لحظه پس از انجام آزمایش احساس تنگی نفس یا سرگیجه کنید.

•نیاز است که این تست را حداقل سه بار انجام دهید تا مطمئن شوید که نتایج دقیق و پایدار هستند.  
و در آخر از میان این سه مرحله تست بهترین فرایند انتخاب شده و پرینت به بیمار ارائه می گردد.

ظرفیت حیاتی اجباری (FVC) بیشترین مقدار هوایی که شما قادرید بعد از تنفس عمیق بدمید. اگر رقم نشان داده شده کمتر از حد نرمال در FVCباشد نشان دهنده تنگی نفس است.
حجم اجبار بازدمی (FEV -1) حجم اجبار بازدمی این است که چه مقدار هوا می توانید از ریه ها در یک ثانیه به بیرون بدمید. انجام این تست روش خوبی برای اندازه گیری شدت مشکلات تنفسی است.

 پایین بودن مقدار FEV-1  نشان دهنده انسداد قابل توجه است.